Overlijden Jan Hoet

"Ik beken: ik heb geleefd".

Jan zou graag gehoord hebben dat zijn heengaan mij aan deze beroemde uitspraak van Pablo Neruda deed denken. De tentoonstelling ‘Middle Gate’ in Geel was bedoeld om de laatste te zijn, een thuiskomen – maar Jan was nog niet goed "thuis" of het kriebelde alweer, en weer waren daar die plannen die van zijn tomeloos enthousiasme getuigden. 

Jan heeft dus zeker geleefd, zo kan iedereen die hem gekend heeft beamen. De tentoonstelling in Geel is dan toch zijn laatste geworden. Het was Jan’s ultieme grijns van op de barricaden, in de weer voor zijn gekoesterde kunst, bestemd voor de mensen die hij liefhad, allemaal. Ik heb genoten van zijn jongensachtige bravoure en aanstekelijke werklust. 

Als Geels burgemeester zal ik ervoor zorgen dat de stad Geel de herinnering aan Jan levend houdt.

Er is nog een reden waarom ik referereer naar de wereldberoemde Chileense dichter. Jan Hoet was namelijk de onbetwiste poeët van de schilderkunst. Hij zal dat voor altijd blijven.

Zoals Pablo Neruda zich noemde naar Jan Neruda, de Tsjechische dichter waar hij zo naar opkeek, zo kijken wij nu uit naar Pablo Hoet, door Jan geïnspireerd en leven ingeblazen.

Iets zegt mij dat het wel eens een tweeling, een drieling of een hele kroost zou kunnen zijn. De kruisbestuiving die Jan heeft gerealiseerd zal immers vele vruchten dragen. Daarom, als de droefheid is weggeëbd, blijft straks dankbaarheid en vertedering over. Jan zou er hebben aan toegevoegd: vergeet vooral ook De Verwondering niet.

Vera Celis